धुंद

धुंद  ढगाळ  पडली  हवा,  धुंदीत  माझे  चालणे

 धुंदीत  बोल बोलताना,  खुदकन  स्वतःशीच  हसणे

 चंद्राच्या  रात्रीत  माझ्या , जसे  तुझ्या  सवे  चालणे

 आठवत  राहते  सारखे,  तुझा  हात  हातात  धरणे ||
 
 नि:शब्द  शब्द  बोलताना , ओठांचेच  अडखळणे

 स्वप्नांच्या   हिंदोळ्यावर , जसे  नील पक्षाचे  झुलणे

 काळवेळ  माणसांचा  मला  विसर  पडतो  आहे

  मागे  मागे  खूप  मागे,  माझे  वय  गेले  आहे ||

 सांग सखे  बोल  सखे , काय  बोलायचे  आहे ?

 किती  वेळा  विचारशील  मला?  तुला  काय  ऐकायचे  आहे?

 दोघे  दोघे  जेव्हा  होतात  एक , तेव्हा  बोलण्या  सारखे  नाही  राहत

 स्पर्श  हाताचा  स्निग्ध  उष्ण , सांगून  जातो  लगेच  तत्क्षण ||

 एक   मात्र  आहे  आता,  एक  विश्वास  मनी  आहे

 माझ्या  करता  एक  तरी , आज  अजून  तेथे  आहे .

 माझ्या करता एक तरी आज अजून तेथे आहे.||

सोनाली जोशी लिखीतकर 




<