Thursday, February 10, 2011

माझ्या कृष्णा

माझ्या कृष्णा
तू माझा फक्त ना रे  
 किंवा  मला तरी तुझी म्हण ना
 रोज एकदा तरी माझा 
 हात हातात घेना.
तुझ्या  मुलायम  पिताम्बराचा 
 एकदा तरी स्पर्श  होऊ  दे  ना,
कुठे  तरी जाताना  मला एकदा 
 सोबतीला  तरी घे   ना .
 मीच  तुझी सारखी  आठवण  काढते  
तू   माझी  एकदा  तरी  काढ  ना ,
 हो तुला खूप आहेत कामे 
 माझ्या हून खूप प्रेम करणारे  भक्त आहेत रिकामे .
 तुझे आणि त्यांचे भक्तीचे,
हितगुज सारखे चालते .
 पण मग एकदा तरी आर्त प्रेम करणारीला
तुझे मन काय म्हणते .
 रोज रोज अशी त्याच्यावर 
 मी फक्त रागवतच असे ,
 स्वप्नध्यानामध्ये  मात्र 
 त्याच्या जवळ जवळ असे.
 वाटे मी कस्पट माझे ते प्रेम काय 
 उगीचच स्वतःच्या  प्रेमाचा 
 मी वाजवला डंका
अशीच हळूच खिन्न होत,
  पाहू लागले तुझे रूप
 तर काय ........
तो म्हणाला आज तुझी आठवण आली  खूप 
 तुझ्या लाडेलाडे   रागामध्ये
मी असतो तुझ्याच मागेपुढे  
तुझा हात धरून हाती
 चालतो स्वप्नामध्ये खूप.
आज तुला कळली राणी
 माझ्या प्रेमाची अनुभूती 
 तुझ्या सारखे प्रेम करणारे  ,
मोजण्या एवढे फक्त बोटांवर
 पहा थोडीच वाट आता  
 मी नाही जास्त दूर तुझ्यापासून 
 जेव्हा जेव्हा म्हणशील तेव्हा 
 धावत येईन मी निरंतर ....

असाही एक माणूस

 
आज   उदास  वाटे रात ,
कुणीतरी खोल खोल वार केला काळजात
स्वप्न कधी खरे नसते, हे सत्य उमगले आज
पाण्यावरती वाळूचा पूल बांधणे खोटे
झगमगणारे मृगजळ जितके पाण्यापुढते थिटे
कुणी कसे आहे याचा जेव्हा आपणास थांग लागतो
आकाशातून धरणीवरती आपण क्षणात आपटतो
कुणी वाटावा सरळ साधा  , वक्रतेने मारून जातो
मनोरम  गोड स्वप्नांना ,क्षणात जाळून काजळी बनवतो
मैत्रीच्या मुखवट्यातून एक अघोरी खेळ खेळतो
माणुसकीला मुळापासून उखडून टाकतो
एक अंतरी कळ उठवून जातो
                  सोनाली
 

Wednesday, February 9, 2011

काय असे हे काय असे ?


काय असे हे काय असे ?
(प्रेमात पडलेल्या पण प्रेम व्यक्त न करू शकलेल्या  व्यक्तीचे मनोगत)

काय असे हे काय असे ?
जग हे आज मला पायदळी दिसे
कोणी काही बोलले तरी पटकन मला उमगत नसे
पुन्हा पुन्हा मी हे काय  करतो ,काही मला कळत नसे
नेहमी एवढा बोलणारा मी आज इतका शांत असे.

काय असे हे काय असे?
कुठलाही येवो जरा पायरव की येवो कोणाचा फोन
फक्त तुझ्याच येण्याचा विचार मी करतो सतत हरपून
दिसे तू समोरी आणि शेजारी, कधी कधी तर स्वनांतरी
भान नाही कसले मला काही न सुचे जगदांतरी

काय असे हे काय असे ?
 जराही कुणाशी बोलू नये ,  गुजगीत गावे तुझे नवे
घेऊन स्वप्नी कुशीत तुला ,उशीलाच मग कवळावे
कसे सांगावे तिला असे ,प्रेम खरे मी करतो जसे
समजून घेईल का  ती कधी मला, या चिंतेतच  व्हावे वेडे पिसे

सोनाली जोशी लिखितकर

कालचक्र


कालचक्र 
आता निवांत एकांती बसताच
झटकन फिरते कालचक्र
आठवतात त्या आठवणी..............

होते एक बालपण
हट्ट करण्याचे , रडण्याचे
आईला बिलगण्याचे .........

होते एक विचित्र वय
शाळेतले ,मित्र मैत्रिणींचे ,
न कळत्या हूर हुरीचे ...............

धावत आले तारुण्य ..
गोड स्वप्ने जागवत
आरशात निरखत ,स्वतःचे अस्तित्व ...............

आंब्या वरी फुलाला मोहर
नंतर उमलली नवी फुले
आनंदाने वर्षे सरली, अजाणता,..............

दबकत झालो प्रौढ ,थोडे अनुभवी
नको म्हणता केस झाले रुपेरी
नवीन म्हणता जुने झालो ..............

म्हातारपण नाकारत मनाने
दिवसा दिवसांनी म्हातारपणात गेलो मुरत
अचानक झाली गम्मत .......

अनेक वर्षे गेली मागे
 पुन्हा लहान झालो मी
ओल्या डोळ्यांच्या कडा पुसत ...................

आठवणी जागवत
स्वप्नांच्या निळ्या पांघरुणाखाली
लहानपणच्या खट्याळ खोड्या पुन्हा करण्यासाठी..................................

 सोनाली जोशी लिखितकर

तू मला पाहीले


तू मला पाहीले अन मी तुला
मी तुला पाहीले अन तू मला

तू मला पाहताच मी वळवते मान
मी तुझ्याकडे पाहताच तू वळवतोस  मान

चोर  चोरुनी पाहणे  आणि हृदयाचे धड धडणे
कारणे काढून फुकाची ,तुज जवळून जाणे

एकमेकांच्या डोळ्यात दिसली जरी तीच प्रतिमा
सांगता येत नाही ,फक्त लपत नाही लालिमा

रात्रीचा दिवस आणि दिवसाची रात्र
जोवरी तुला कळत नाही तोवरी हेच सत्र

कधी होशील माझा तू स्वप्नातील राजा
स्वप्नात फिरायचे आहे तुझ्याच,  हाती धरुनी हात माझा

सोनाली जोशी लिखितकर 

Friday, February 4, 2011

लाइफ लाईन

लाइफ लाईन

दिसता तू मला
मनी पसरले चांदणे,
बोलता दोन शब्द माझ्याशी
जशी रुण झुणली पैंजणे.

पण माझ्या मनीचे राणी
सांगता येत नाही,
तू समोर येता
 बोलतो दुसरेच काही.

एकांती मी असता
असतात तुझ्याच स्मृती,
आता कशातच मला
वाटत नाही तृप्ती.

इतर प्रेमीजनांना
मी पूर्वी म्हणे वेडे,
पण माझ्या प्रेमाचे
मात्र आता  पडले कोडे.

तू ऑन लाईन असता
जसा मी चार्ज होतो,
तू ऑफ लाईन असता
जिंदगीचा चार्म जातो.

तुझ्या येण्या जाण्यातच
जातात रात्रंदिन,
कधी बनशील का ग
माझी लाइफ लाईन .........

सोनाली  लिखितकर